” Збогум ‘‘

Ова ми е најтешката ноќ до сега. Осеќам голема празнина, се чувствувам осамено.
Испомешани чувства на тага, болка ,љубов…
Зошто мора животов да е ваков? До кога со овие падови,до кога?!? Ја палам последната цигара од паклото, и  гледам во ѕвездите,гледам и си мислам…под ова небо се се наоѓа тој-далеку од мене,се наоѓаат многу среќни парови, а има и такви како мене-осамени,кои се надеваат на подобро утре, а тоа подобро утре никако да дојде во мојов живот. Зарем никогаш нема да бидам и јас меѓу тие среќни парови кои мислат само на љубовта меѓу нив?!? Не , нема, ја немаш ти таа среќа,чуден глас одвнатре ми го изговори ова.. Солзите една по една ми го квасеа лицето,мислев дека можам, да се воздржам но некогаш тоа е посилно од тебе..
А тој?? Зарем тој никогаш не помисли дека  навистина се каам и сакам да го вратам?? Или сепак му беше сеедно?!?
Ја знаеше мојата болка и покрај тоа не попушти. Постојано велеше ‘‘ Знам како ти е , и мене ми беше исто ‘‘. Зарем да знаеше како боли ќе ме оставеше вака да патам?!?! Очигледно му беше сеедно , имаше можност да биде со која ќе посака, а мојата љубов немаше никакво значење за него.
Несакаше да ме сослуша до крај,несакаше да верува во моите  зборови и покрај се што направив за него, имаше зацртано во мозокот нешто друго, гордоста ја стави пред мен , барем така тврдеше.Истовремено не сакаше да ме повреди,ми даваше надеж а истиот момент ми ја земаше. Што му беше толку тешко да ме прегрне , да ме направи да се почувствувам среќна?!?  Зошто не ми дозволуваше да останам во негова близина повеќе време,секогаш наоѓаше некакви изговори  за да си замине..   И после  се сѐ надевав,давав се од себе, но залудно. Болката ме уништуваше , ме правеше се послаба и послаба. Постојано во мојава глава се вртеа реченици што сум сигурна дека ќе ги изговори тој,знам дека кога тогаш ќе изговори ‘‘ Не успеавме ние,неможеме ни да успееме, засекогаш ќе останеш длабоко закопана во моето срце,секогаш ќе се сеќавам на тебе,,
Несакам да помислам дека  некогаш  ќе се заљубам повторно,не сакам,се плашам од оваа болка.
Сепак се надевам дека  еден ден ќе го сретнам, и со еден поглед,со еден збор ќе ја заживееме љубовта што ја имавме, повторно ќе бидеме она што некогаш бевме..
Нашите сонови ќе станат јаве, заедно ќе одиме да живееме далеку од сите,ќе одиме на настапот од Владо Јаневски, нашата љубов засекогаш ќе живее..
А сега збогум љубов моја,биди тоа што си… Твојата желба беше таква,неможам да одам против тоа..
Засекогаш ќе останеш во моето срце…
Те сака , твојата малечка …