Магична вечер

Повторно фебруари,дојде уште еден 14ти.Некои прославуваат,ден на виното а некои ден на љубовта.
За кого како,за мене беше само обичен ден.Љубовта за мене е она што најмногу ме боли,а со виното…па и не би сакала толку многу да се дружам.Се беше обично се до тој момент кога не постана тој ден толку магичен,за тој миг.Седев така празна и осамена,се додека не одлучив и не собрав храброст,да си ја пробам среќата,или пак повторно да се вратам во живот.Беше неколку минути по полноќ,бевме сами јас и тој.И блескавите ѕвезди кои од секогаш биле сведоци на нашата љубов.Не ми се веруваше на сопствените очи,дека повторно сум застаната тука….дека повторно сум до оној кој ме правеше најсреќна.Стоев како прализирана,а на лицето имав блага насмевка…како за момент да застана времето.Стоев и само со светлината во моите очи го гледав,го гледав најмилото суштество,најубавите очи што воопшто некогаш сум ги видела.Посакав да го прегрнам….но залудно имаше нешто што не ми дозволуваше….А како што тој се доближуваше кон мене и упорно зјапаше во мене….чуствував се поголема и поголема сигурност.Внимателно го слушав како зборуваше,а неговото зборување мене ме опијануваше,што дури понекогаш знаеше да ме извади од контрола.Е гледав повторно онаа слатка срамежлива насмевка.Незнам како успеав….или можеби се опијанив од она што го гледав,решив да е покажам мојата храброст…за мене сеуште непознато,незнам како успеав…но кога малку се освесстив ги видов моите раце обвиткани на неговата половина.Не ми се веруваше на сопствените очи…Потоа се најдов во неговата прегратка…во прегратката каде што секогаш се чуствував најсреќна,исполнета и најзаштитена,мојата глава се најде на неговото рамо.Го почуствував повторно неговиот мирис,мирисот кој ме враќаше во живот,но и ми наврати многу спомени од минатото….